Kıstım

Hani dedin ya "benimle veya çevremle takıldığında şu anki kadar mutlu değilsin, sen orada daha çok kendinsin" diye...

Sen benim mutlu olduğumu nereden çıkardın? Evet, kendimim ama sensiz mutlu olabileceğime nasıl inandın? Neden? Aklım almıyor.

Baktın mutlu olmaya yakınım, neden gelmiyorsun da tamam olamıyorum? Sevmiyorsan bile hatır için gel. Ben senin için her yere gittim be. Kimseyi tanımasam da, her şeyimi gizlemek zorunda olup pot kırmamak için konuşamasam da sen varsın diye yanında durdum!

Benimle olmaktansa başka yere gittin. Eyvallah. Ama sanki seni evde beklemediğim ve bir yere gittiğim için beni suçluyor gibisin. Ben sana naptım da bu kadar somurtuyorsun? Ne yanlışım oldu?

Gitmek istiyorsun ya evden...
Çok şey alıp götüreceksin.
Düşecek.
En başta gelmeyecektin... Zararı kara dönüştürebileceğin bir durum yok. Göremiyorsun.
Sen de benim gibi aklındakine inandırıyorsun kendini.

Ama artık insanlığımı kıstım...
Duygularımı kapatmadım ama kındırdım...

Aşkta kendin gibi olamıyorsun. Olunca ölüyorsun.