Eski evden, ben ve Özge'm taşındık. Diğer arkadaşım orada kaldı, yeni ev arkadaşları olacak. 12 Haziran'da taşındık ama sınavlardı, temizlikti, bir sürü doğum günü etkinliğiydi derken kalan birkaç eşyamı alamamıştım. Bugün gittim, iki sehpa ve iki perde getirecektim. O kadar ağırdı ki toplamı! Tek başımayım ve hava sıcak! Sırtımda ya da sürükleye sürükleye yolu yarıladım derken bi ara düşürür gibi oldum sehpaları çünkü üst üste koymuştum. Bi taksici geldi düşmemesi için yardım etti. Tam o sırada da yokuşa gelmiştim ve dermanım kalmamıştı artık! Bir adım atıp 5 dakika dinlenirken o taksici geldi. "Gel gel, gideceğin yere kadar bırakayım, senin de duanı almış olurum, bazılarının paraya bazılarının duaya ihtiyacı vardır." dedi. Orta yaşlı, kısa boylu, beyaz saçlı bir insan. Bıraktı beni kapıma kadar, sağ olsun. O sırada da bir komşu gördü beni yukarıdan, kapıyı açtı.
Sonra, geç de olsa o taksiciyi karşıma çıkardığı için Tanrı'ya şükrettim. Taksiciye de bir sürü dua ettim. Ağlamaklı olduğum için kendisine pek bir şey diyemedim çünkü sesim çıkmadı, boğazım düğümlendi yine (son sınavımı verdiğimde olan şey). Dilerim ki böyle insanlarla hep karşılaşın.
Olan, yaşanan bunca kötülüğe rağmen, dünyada hala iyilik var. Şükürler olsun, iyi ki iyi insanlar var. İyi ki merhamet var.
O kadar zorlanmışım ki kollarım ve bacaklarım hala titriyor. 
Ben de dün Antalya Otobüs Terminalinde 25 kuruşu çıkmadığı için genç kızı tuvalete almayan tuvaletçiye tanık oldum :(
YanıtlaSilAynı aynı yerde bana da yapıldı. Daha sonra çantamda 50 kuruş bulabildim.
YanıtlaSil