Uyuduğunu söylemez, uyandığında aklına en son gelen sevgilisidir.
Bir şey anlatmaz, anlattırmaz.
Sevmediğine "yalancı" der, karşıdaki de kendisine davranıldığı gibi davranır. Öyle olunca karşıdakini suçlar, kendisi bir şey yapmamıştır ona göre.
Sevgilisine yalancı, samimiyetsiz, kötü kalpli der ve bunu hissederek söyler. Kendisine bakmaz çünkü o tertemizdir.
Yakınlaşamayacağı fakat ortam yapabileceği insanları yakın çevresine almaya çalışır, sonra onlar fos çıkınca yalnız olduğunu düşünür.
Sevgilisi yazsa cevap veremez çünkü ailesinden çekinir, eski sevgilisi yazsa buluşmaya bile gider.
Tatil yapmak, sevgilisiyle daha az ilgilenmesini gerektirir.
Sevgilisiyle tatil yapmak ister, orta yolu bulamaz ve boşlar her şeyi. Sonra da o üzülmesin diye "önemli olan seninle birlikte olmak, bu yüzden neresi olursa kabulüm" der ve işin içinden sıyrılır.
Başkasına sinirlenip sevgilisine bağırır, telefonu yüzüne kapatır.
Sevgilisine "sen anlamıyorsun, kafan almıyor, düşünme yetin yok, düşünebilsen keşke" der.
Aldatanı el üstünde tutar, seveni sikine takmaz. Ama bunu kendisinden başkası böyle yaparsa yargılar.
Kendisine it gibi davranana aşık olur, onu sevene "önemli olan birbirimize duyduğumuz saygı, aşk mutlaka biter" der.
Tüm bunlara rağmen üste çıkar, kendisi haklıdır çünkü.
Bir de sevgilisi her boka inanan bi saftirikse keyfine diyecek yoktur, çünkü kandırması kolaydır.
İnsanlar çeşit çeşit napıcan..
YanıtlaSil