O kadar kocaman bir sinir var ki artık bende. Nedenini çözemiyorum. Her an gelebiliyor o agresiflik atakları. Ve bu ataklara da sinirleniyorum.
Özellikle canım anneme patlamam çok sinirlerimi bozuyor. Yanımda bir tek o olduğu için bir tek ona söyleniyorum. Pazartesi günü, yani doktorun ultrason istediği gün, dolmuşa binip eve geleceğimiz zaman annem başka bir dolmuşa binmeye çalıştı, ben de kızmıştım anne noluyor diye. Aslında biraz da aklına bir şey mi oldu diye korkumdandı bu. Sanırım o da çok dalgındı, yoksa henüz çok erken aklına bir şey olması için. Allah korusun ya! Neyse, neden o dolmuşa yöneldiğini bugün anladım. Hastanenin oradan dolmuşa binecektim ben de, ve yarım saat kadar gelmedi dolmuş. Annemin durdurmayı düşündüğüne bineyim dedim ve nereden geçtiğini düşündüm. Annem de o gün muhtemelen bunu düşünmüştü ama ben anneme kızdım. Ulan vicdanım o kadar rahatsız ki! Çok üzülüyorum ona öyle davrandığım için. Ve her zaman bana karşılık veren insan, o gün moralim bozuk diye hiç sesini çıkarmamıştı.
Canım annem!
Ay ağlicam. Benim psikolojim çok bozuk amk.
Annemi de ikna ettim. Psikiyatra tekrar gidiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konu hakkında bir şeyler söylemeyecek misin?