Elektrik kesildiğinde ise ayrı bir mutlu olurdum. Korkunç hikayeler anlatmalar,radyo tiyatrosu dinlemeler,karanlıkta koşturmacalar...
Ludovico Einaudi - Le Onde
Benim kardeşim yok. Çok sevdiğim kuzenlerim var neyse ki.
Küçükken kuzenlerimle birlikte olmayı isterdim hep.
Beraberken yapacak çok şey bulurduk.
Hatırlayamadığım çok şey...
Mutlu olurdum çünkü kimse televizyonu açamazdı, ayrı odaya gidemezdi. Her birey aynı odada toplanır,sürekli sohbet edilirdi.
Sıcacık bir ortam. İnsan daha nasıl mutlu olabilir ki?
Özellikle de eğer elektrik kesildiğinde,iki oda bir teraslı anneannemin yayla evindeysek ayrı bir güzel gelirdi o kesintiler...
Buzdolabının harharhar çalışma sesini duyduğum an her şey biterdi.
Kışın ortasında,odun sobasıyla sıcacık yaptığın odanın penceresini açarsın da ortam buz gibi olur ya,aynen öyle olurdu işte... Herkes bir yere dağılır,kimse konuşmaz,kendi işiyle ilgilenirdi. Herkes dediğim,büyükler.
O zamanlar büyüklerle konuşmayı çok önemli bir şey gibi görüyordum. Tam olarak sözü geçen bir birey olduğumu hissederdim.
Kuzenlerimle baş başa kalırdım,korkunç hikayeler yerini sevimli fakat heyecandan yoksun oyunlara bırakırdı.
Bu anımı neden hatırladım? Aşağıda zifiri karanlıkta çocuklar,sevinçle bağrışarak birbirlerini kovalıyorlardı. Biraz önce geldi elektrikler. Çocuklardan birisi:-Hadi yukarı çıkalım,dedi.
Diğeri:
-N'olur gitmeyelim ya,ne güzel eğleniyoruz.
O çocuk aynı bendi. Ben pencereyi hiç açmak istemezdim ama illa ki açan olurdu. Anında...
Şimdi? Şimdi elektriksiz ben bir hiçim.
Her işim onunla.
Zaten yalnızım,korkunç hikayeler anlatabileceğim sıcak bir ortam yok ki artık...
Mersin yastaydı bugün,dedim. Şu yüzden: Hakkari'de 12 şehit verdik.
Bu sayı gittikçe de artıyor. Artmaması için bir şeyler yapılmalı,insanlar teröristlerin hain saldırılarına maruz kalmamalı!
Ramazan diye bahane uydurulmamalı!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konu hakkında bir şeyler söylemeyecek misin?