Gel

Yarın gel, tamam mı?

Cumartesi günü ofis sensiz çok anlamsızdı. Durmak bile istemedim. Gitmek için dakika saydım. Sen yokken zaman geçmek bilmedi. İş de azdı zaten…

Fark etmeden bağlanıyorum sanırım sevgili okur. Cumartesi günü gerçekten zaman geçmek bilmedi. Oturduğum yerde ayağımı sallayıp, bacağımı zıplatıp durdum. İçimde bir sıkışma, nefes darlığı, kalp çarpıntısı, kötü bir şey olacakmış gibi bir his, sınava girecekmişim ve çalışmamışım gibi bir duygu… Öf, çok iğrençti sevgili olur. Orada 5 dakika duramazmışım gibi hissediyordum. Sanki savaş ortasında sipersiz kalmışım gibi… Fırtınalı bir havada ağaç altına sığınmışım ve her an çarpılacakmışım gibi.

from WordPress https://ift.tt/GRB1a9Z
via IFTTT