Bugün yemeğe geç geldi. Ben henüz bitirmemiştim ama diğer arkadaşlar bitirmelerine rağmen masadalardı. Biraz daha yedi, birbirimize laf attık öpüşmekle ilgili. Sonra ben sandalyemi alıp güneşe geçtim, gelin dedim. Önce gelmedi. Ben de masadaki tabaklarımı mutfağa yerleştirip kahve alıp bahçeye çıktım. Bir baktım benim sandalyeye doğru dönerek oturmuş. Öğle arası bitene kadar karşımdaydı, yanda diğer arkadaşlar da vardı tabii, baş başa değildik. O anlattı, ben onu inceledim. Sonra o Şaşkın kadın geldi, çıkmamız lazım diye müşteri ayağına dışarı çıkardı onu.
Bu arada, bizim kapak röportajlarıyla ilgilenen arkadaş ameliyata alınmış. Bize daha çekilen fotoğrafları ve röportajı atmadı. Ay sonunda baskıya gitmemiz gerekiyor. Bilmiyorum nolacak. Zaten istifadan falan da bahsediyordu. Bu bahaneyle işi de bırakabilir. İşi bırakırsa onun işi bana düşer. Aynı muhabirlerin işinin, web tasarımcıların işinin ve sosyal medyacıların işinin bana düştüğü gibi. Hadi onlar bildiğim şeyler. İstanbul’a gidip styling seçmek, makeup bulmak, fotoğrafçıyı ayarlamak, mekan ayarlamak, onların yemeğini vermek, sonra geri gelip kendi yoğunluğuma dönmek, fotoğraflar ha retouchtan geldi ha gelecek, onlarla konuşmak sürekli, kriz yönetimi ve çözümü. Hiç bilmem. Yapabileceğimi sanmıyorum. Canım sıkılıyor buna. Bakalım ne olacak?
from WordPress https://ift.tt/TkHbfen
via IFTTT
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konu hakkında bir şeyler söylemeyecek misin?