Kendi kendime o kadar çok konuşuyorum ki! İçimden ama. Dışarıya ses çıkmıyor. Beynimin içinde iki kişiyiz sanki. Her seferinde de konuşma şöyle başlıyor: "Şimdi şöyle, ne olmuştu?...". Bazen saatleri alıyor bu konuşmanın bitmesi, bazen de dakikalar içinde bitiyor. Genelde uzun sürüyor ama son zamanlarda aklım başka tarafa kaymaya başladı ve konuşmalarım yarıda kesiliyor.
Uyumaya Korkuyorum diye bir yazı yazmıştım ya hani, o yüksek ses 17 Kasım'da tekrar oldu. Bu sefer farklıydı ama yine yüksekti sesi. "Çıt çıt çıt PAT" etti. Çıt sesi ocağın kendi çakmağının sesi gibiydi. Korkup doktora gittim ertesi gün. MR, EEG ve kan tahlili istedi. 22 Kasım gecesi MR'a gittim ta Demetevler'e, hem de gecenin 1'i! Dün çıktı sonuç. Kendi doktorum yokmuş, başka bir doktora MR sonucunu gösterebildim fakat EEG ve kan tahlili kendi doktorumun bilgisayarında olurmuş. Randevu aldım 2 Aralık'a.
Bu zamana kadar ben sakin kalmadım tabii ki. Düşünüp durdum! "Ya şöyle olursa, ya böyle olursa, naparım, şöyle yaparım..." Düşünmekten delireceğim diye çok korkuyorum. MR sonucunu gösterdim ya, eve gelip dosyaya koyarken durup "Ulan ya sonuçları karıştırmışlarsa? Çünkü başım ağrıyor, dönüyor, ses duyuyorum, kulağımda uğultu var, dengemi kaybediyorum." diye düşünmeye başladım dün. Saçmalıyorum sayın okur!
Bu sabah da gözüm kapalıyken gözümde bi' flaş patladı. MR sonuçlarını karıştırmış olacakları tekrar aklıma düştü. Bin bir güçlükle kendimi ikna etmiştim halbuki. Telefona bir bildirim gelmiş olabileceği ve ekranın aydınlanması ve ardından da kararması sonucu böyle hissetmiş olabileceğimi kendime söyleyip durdum.
Aklımı kaybetmekten çok korkuyorum. Bu yüzden psikiyatra tekrar gittim ben sayın okur.
Evet, başaramadım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konu hakkında bir şeyler söylemeyecek misin?