Canım Annem #3

 

Annem bir fotoğrafımızı paylaşmış, altına da "Derdi derdim, sevinci sevincim..." yazmış.

Sevincim senin olsun annem de, derdim senin olmasın. Çok derdim var benim. Salak salak bir sürü dert. Senin olmasın onlar, kıyamam sana. Bende kalsın dert; sevgi senin olsun, hatta hepsini al annem. Sen dertlenme, hatta senin derdini de ben alayım.

Bu kadar düşkün değildim ben anneme. Hala da öyle değilim sanıyorum ama zaman geçtikte ona daha da yaklaşıyorum sanırım. Özlüyor muyum bilmiyorum. Onun tavırları da beni böyle yapmış olabilir. Sekiz yıl öncesine kadar annemden uzak kalmamıştım hiç. Bir hafta bile. Bu yüzden özlemiyorduk birbirimizi herhalde. Şimdilerde benim fotoğrafımı paylaşıp üzerine güzel güzel şeyler yazıyor. Sevildiğimi görüyorum ya, kalbime kelebekler doluyor; bak mideme değil, kalbime.

Annem ve babamla birbirimize "sevi seviyorum" demedik biz hiç. Son iki yıldır söylemeye başladık bunu, hem de sürekli. Ya özlediğimizden, ya da uzakta olsak da artık daha yakınız birbirimize, ondan.