29 Kasım 2014 Cumartesi
28 Kasım 2014 Cuma
Hep "keşke"
Belki ben daha zor atlatırım.
Ben de istemem arkadaşlığımızın bitmesini:
Kalbimin böyle atışının...
Hislerimin...
Suratımdaki aptal gülümsemenin...
Keşke bitmese.
Keşke korkmasa.
Keşke gitmese.
Keşke
Ne zamandir icim kipir kipir...
Uzun zaman sonra boyle hissetmek... Ne kadar oldu boyle hissetmeyeli? Evet, 2 yil. Kedi'den sonra kendimden kendimden gecmisim ben, kimseye atamamis kalbim dogru duzgun.
Donemin ilk sinavindam cikmistim. Eski kiz arkadasimla bulusacaktim, beni bekliyordu okulun disarisinda. Karsimda oturan bir cift pasparlak goze takildi kalbim. Aslinda bana bakmiyordu... Muhtemelen biraz once bir seye gulmustu ve hemen ardindan benimle goz goze gelmisti. Ama nasil guzel gulmustu bana... El salladi, el salladim. İcim titremeye basladi. Aramiz bozuk olan sevgilimle bulusmaya gittigimi unutmak uzereydim.
Aksamina beni facebooktan ekledi, twitterdan takip etti. Ben de diger sosyal medyalardan takip ettim kendisini bulup.
Okulda birkac kez daha karsilastik sinav cikislarinda. O, ilk sinav aksamindan sonra okulda beni gormeyi dusunmus birkac kere. Bir gun facebooktan yazdi. Sona biz uzun uzun konusmaya basladik. Her seferinde agzim kulaklarima geliyordu! Aptal gibi gorundugume eminim. Yolda, otobuste, arkadaslarimin yaninda... Durmadan siritiyordum kendi kendime ve kalbim o kadar guzel atiyordu ki. Birkac kisiye sordum, biseksuel olma ihtimali var mi diye. Kimse evet demedi. Hatta, butun arkadaslarina oyle yakin davranirmis, uzerime alinmamami tembihlediler. Haklilardi belki de fakat boyle hissetmeyeli uzun zaman olmustu. Uzulecegimi bildigim halde devam ettim.
Bir gun hepberaber sinemaya gitmeye karar verdik. Ondan sonra olan oldu zaten. Once yemek yedik falan. Benim onun hakkinda yazdigim birkac seyi okumus, uzerine alinsa mi alinmasa mi bilememis. Ertesi gun, beni gorebilmek icin okula gelmis. Sinavdan ciktiktan birkac saat sonra sinemaya gidecektik iste, ama o erken gelmis benim icin. Kendisini gordugum anda elim ayagim titremeye basladi! Yemek yemeye gittikten sonra o da bana birkac bir sey soyledi, anladim ki onda da biraz da olsa var bir seyler. Bana karsi da var,ufacik da olsa...
Hos 2 aya memleketine donecekmis...
Sinemadan sonra bir mekana gittik. İctik, eglendik. Sonra yuruye yuruye bize geldik. Gelmek istememisti ilk basta, yuk olmaktan hoslanmadigini soyledi. Hicbir oneminin olmadigini soyledim. Ki basimin ustunde yeri var kalbimi tekrardan boyle attiran insanin! Yoldayken,kimseye anlatmadigi seyleri anlatti. Bize geldik, sohbet ettik, kahkaha attik. Her ne kadar disaridan cok ciddi gorunse de, kedi gibi boynuma sokulan bir yapisi varmis... Nasil da tatli ona sarilmak.
Sabah oldu, yemek yedik, gitar caldim ben ona. Daha guzel calabilseydim belki de bana daha cok yaklasirdi. Gerci, isteyen insan her turlu gelir de... Film izledik. Agladim. Ben aglarsam uzulurmus, oyle soyledi. Onu uzmeyi hic istemedigimi soyledim. Sonra sevistik.
Daha once hic, bir kadinla sevismemisti. Urkekti. Uzulmekten de korkuyordu, uzmekten de. Daha once hem uzulmus, hem de uzmus. Arkadasligimizin bitmesini de hic istemiyormus...
Ben de istemem bitmesini:
Kalbimin boyle atisinin...
Hislerimin...
Suratimdaki aptal gulumsemenin...
Aklimdaki ilk karsilastigimiz anin büyüsünün...
Keske bitmese.
Keske o da beni sevse.
Keske korkmasa.
Keske gitmese.
Bir sey oldugu zaman, bana acik acik o anda soylemesini istedim. "Denerim" dedi...
Karsilikli sevgi ne zor bulunan bir sey.
Şans tabi
Sinavdan cikmistim. Tartisiyordum arkadasimla sinavi.
Bir cift goz parladi...
Gozlerimin icine bakip da el sallamisti sanki...
27 Kasım 2014 Perşembe
Bugün
Çok heyecanlı değil mi?!
(Anladın sen.)
26 Kasım 2014 Çarşamba
Leyla oldum!
Bugün nasıl sırıttım ben öyle ya. Hani arkadaşlarımın yanındayken tamam ama dolmuşa yürürken, AŞTİ'de dolanırken, merdiven çıkarken falan kendi başıma sırıtmam... İşte bu demek oluyor ki LEYLALAŞMIŞIM.
Ne kulağımda kulaklık var, ne elimde telefon. Sadece birden aklıma geliyor -hatta aklımdan kolay kolay çıkmıyor- hemen böyle yanaklarım şişiyor, ağzım açılıyor, gözlerim parlıyor (hissediyorum) falan.
Komik yani.
Çok da güzel ama...
Kıpır kıpır
Hayir kotu anlamda degil. Cok guzel bir sey bu. Yeniden sevebiliyor muyum ne?
Bir sey oldugundan degil belki de... Hatta yanlis alarm muhtemelen. Ama guzel ya... Bana bunu hissettirene tesekkur ederim. Yarin gorup selamimi cakarim insallah.
AY LİTFEN OLSUN YANİĞ!
Ödev
Daha Walking Dead ve American Horror Story'nin yeni bolumlerini bile izleyemedim! Persembeye kadar 2 odev, 2 de sinavim var. Hafta sonu rahatim. Gelecek hafta sonu yine sinavlarim var...
Bazen, ogrenme yetimi kaybedip kaybetmedigimi sorgulayacak oluyorum. Aptallasiyor muyum lan? Noluyor bana yani? Bir okulu bile bitiremedim mesela. Bilgi teknolojilerinden de soguycak gibi oluyorum anlamadigim zaman. KORKUNC! Severek okudugum bir bolume bile boyle hissedebiliyorsam, bende bi sakatlik var hakikaten.
Gecer umarim.
En kisa zamanda.
24 Kasım 2014 Pazartesi
Annem
İsterse tamamen haksızsız olsun, kabul etmez. Başka şeyler düşünür ve savundukça savunur kendini. Ta ki, kendisinden daha çok şey bilen birisini gördüğü ana kadar...
Bana da asla güvenmez mesela. Bana inanmaz. Yaptığımı gözüyle de görse arkasında başka şeylerin olduğunu düşünür.
Annem olaylara,kişilere mutlaka önyargıyla yaklaşır mesela. Yargılar.
Bunların hiçbiri onun kötü olduğunu göstermez ama... Kendisi çok iyi birisidir. Hep iyiliği istediği için böyle davranır. Bu sırada insanları kırdığının farkına varmaz tabii.
22 Kasım 2014 Cumartesi
Siz universiteden nasil mezun oldunuz ya?
Mesela, gecen yil YİTHER BEE deyip KOPYA ÇEKÇEM BEN diye bir ise giristim. Cok da guzel oldu. Calisma kagitlarinin aynilarini gecirdim.
Yok. Yine kaldim.
Bu yil boyle olmaz umarim. Yazik annem de geliyor her sinavda, kizim sadece sinavlarina calissin ben yemegini,temizligini yaparim diye...
11 Kasım 2014 Salı
Peh
Zaten ben kimim ki mutlu olmayi hak edeyim. Gerizekali bir ucubenin tekiyim. Zaten tanri, hemcinsimden hoslaniyorum diye yanimda degil, hayat da vursun. Tabi ki.
Hic mutlu iliskim olmasin. Cunku ben insanlara iyi davrandikca, onlari uzmektense kendimi tokatladikca, iyi birisi oldukca MUTLULUGU HAK ETMEM HİC ADİL DEGİL.
9 Kasım 2014 Pazar
Asla!
Olmasin ya.
Mutlu olmasin!
Hicbir zaman mutlu olamasin!
Neden ben her taraftan kalbime kalbime tekme yerken, bana tekme atan kadin mutlun oluyor?!
Neden mutlu olabiliyor??
Etme bulma dunyasi degil mi? Neden eden bulmuyor? Benim her tarafimdan mutsuzluk fışkırırken, bana en buyuk kazigi atan kadinin her isi mukemmel yuruyor?!
Neden bu adaletsizlik?
Karsisindakini uzen insanlarin mutlu olduklarini gordukce, dunyanin da, evrenin de, tanrinin da adaletinin olmadigini cok daha iyi anlayabiliyorum.
Mutlu olamasin... Hicbir zaman... Hicbir zaman mutlu olmasini istemeyecegim... Hicbir zaman iyi olmasini istemeyecegim... HİCBİR ZAMAN. Omrunun sonuna kadar derdi olsun. Her seyi ters gitsin.
Beni mahvetti!
Kalbimi mahvetti!
Ruhumu mahvetti!
Aklimi mahvetti!
Her seyiyle, bana cok cektirdigi bir an bile aklindan cikmasin! Her iliskisinde bana attigi kazigi yesin...
Bu kadar sevmistim onu iste.
7 Kasım 2014 Cuma
Destek birimi!
Sabah uyandığında beni de uyandıracak, okula gitmem için itekleyecek, ondan bir şeyleri görüp gaza geleceğim ya da beni gaza getirecek biri... Ayda bir yüz yüze görüşebildiğim biri değil...
Çünkü anlaşılan o ki, bir şeyleri kendi başıma yapabilecek kadar kendime hakim değilim. Ya da o kadar aklım yok...