O ihtimalin olmadığını anlatamıyorum kalbime

Sana sormasini neden istemiyorum biliyor musun?

Beni sevmedigini bir kere daha ogrenmek, duymak, aklima sokmak istemiyorum. Bir kere daha vurulmak istemiyorum...

Bugun o kadar heyecanliydim ki seni gordugumde! Keske gormeseydim hic. Keske karsilasmasaydim.

Yuruyuste, daha arkalara gecmek icin durup on tarafin ilerlemesini beklerken fotograf cekeyim ki o an hep yanimda olsun dedim. Bir baktim ki seni cekmisim! Ben seni her yerden silmek isterken, senin her tarafta karsima cikman... Olmasin bir daha nolur.

Bana selam verip optun ya...
Kalbim yerinden cikacakti sanki...
Aklim yine karisti...
Kalbim yine alt ust...

Herkes de senin beni ozledigini dusunuyor. Bense senin beni degil, benim ortamimi ozledigini dusunuyorum. Beni ozlemezsin sen. İcinde, bana haber vermeden bitirdigin bir seyi ozlemezsin. Ozleyemezsin.

Beni coktan silip attigina o kadar eminim ki...

Her ne kadar, bir ihtimal de olsa, beni dusundugunu dusunmek kadar buyuk bir yalan yok hayatimda. Sen beni coktaaaan yok ettin, biliyorum. Ama hep sanki minicik bir ihtimal varmis gibi carpiyor kalbim... Keske bunu ona anlatabilsem. Keske anlasa aptal otesi yuregim!

Simdi ortak bir arkadasimiz seni arayacak.
Sen benim hakkimda hicbir sey soylemeyeceksin. Cok zorlarsa, bana dair hicbir seyin kalmadigini ve bir daha olamayacagini soyleyeceksin. Arkadasim da bana gelip "Hakliymissin Corcina, sana yakinlasmaya calismiyormus. Seni aklina hic getirmemis. Hayatinda baskasi varmis, onun icin mutsuzmus." diyecek. Ben olacaklari biliyorum. Cunku seni taniyorum...

Senin, beni sevmedigini soyleyecegini bir kere daha duymaktan o kadar cok korkuyorum ki!

Bunlari yazarken de hala icimden boyle olmayabilir belki diye gecirmem...

O kadar acizim ki...