Stres kötü. Stres iyi değil sevgili okur. Vücudu da ruhu da çürütür. Stres yapmamalıyım; "biz iyi değildik, ayrılmamız gerekiyordu,
birbirimize iyi gelmiyorduk, sürekli kavga ediyorduk" diye diye yine de
anlatamıyordum kendime.
***
Biz birbirimizi büyüttük.
Ben hatalarımı gördüm. O da görmüştür, inanıyorum. Şu halimizle belki daha iyi olabilirdik ama geçti gitti. Geçmeseydi, gitmeseydi, keşke daha iyi olsaydım, keşke sürekli kavga etmeseydik, keşke ben de alttan alabilseydim, keşke gardımı düşürebilseydim, keşke üzülmekten bu kadar korkmasaydım. Eski konuşmalarımızı okudum -çünkü siliyorum artık- sürekli tartışmışız. Bir gün normal, ertesi gün tartışma. Okurken yoruldum, sıkıldım, ofladım ve atlayarak okumaya devam ettim. Bunları bir de yaşadık biz! Çok yüklenmişiz birbirimize. Bu kadar tartışma olmamalıydı. E tabii bacaklarımız tutmaz artık, tabii ki taşıyamaz hale geliriz!
***
Tam aklımı başka yere veriyorum, bir süreliğine eskiyi unutuyorum, anımı yaşıyorum, güzel de gidiyor; sonra bir anda her şeyden soğuyup kabuğuma çekiliyorum. Hayatıma giren insanlara bunları yaşatmaya hakkım yok ama "Bazı insanlar bize bir ders vermek veya yeni bir düşünce şekline tabi tutmak için hayatlarımıza kısa süreliğine girerler. Ders öğrenilene kadar onları tekrar tekrar yaşamayı seçeriz.". Belki ben de onlara bir şey öğretiyorumdur...
Mesela öğrendiğim bir şey var: Her insan her an doğruları duymak istemeyebilir. Bazen de
bulutların üstünde dolaşmak istiyordur. Neden hayal kurmaktan alıkoyayım ki
birini? Hayal kuramayan insan mutlu da olamaz. Bu kadar gerçekçi
davranmamalıyım.
Bir başka şey: Her zaman açıklama yapmaya gerek yok. Bazen yapılan açıklamalar tartışmaya sebebiyet verir. O anlarda "tamam" deyip geçmek en sağlıklısı olur.
Bir tanesi de: Özel alanlara her zaman, en başından itibaren saygı duyulması gerektiği. Kimse kimsenin özel alanına girmeyecek. Bazen kendine bile anlatamadığın şeyler vardır, bunları henüz kendine anlatamamışken bir başkasına göstermeye ne gerek var. Şifre verme, günlük okuma, sağa sola soruşturma gibi eylemlerin akıldan bile geçmemesi gerek. Güven bir anda oluşmaz. Sabredip oluşmasını beklemek gerek.
***
Stres
olmamalıyım dedikçe stres geliyor aklıma. Uyku basıyor. Ellerim uyuşuyor,
ayaklarım tutmuyor. Pembe Fili Düşünme...
Kitaplar en iyi yardımcılarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konu hakkında bir şeyler söylemeyecek misin?