Bit!

Bıktım yahu! Hakikaten...

2011'den bu yana (21 yaş), küçük küçük de olsa hastalıklarla uğraşıyorum. Ameliyatla başladı, sonra anksiyete, tiroit, kalp, kansızlık, b12 eksikliği, insülin direnci,vücutta iltihap ile devam etti. Şimdi de yeni yeni şeyler ekleniyor. Misal, kulağımda egzema olmuş, damla kullanıyorum; iltihabı geçirdik çok şükür. Bu sırada kullandığım antiyotik mantar yaptı, hayatımda ilk defa. Henüz doktora gidemedim onun için. Dişim ağrıyor, dolgumun içi çürümüş. Çektirmem gerekiyormuş, gidemedim henüz. Dışkılamada kan ve acı problemim vardı. Boru yedim içime bir güzel. Hemoroid yazıyordu fakat doktoruma gösteremedim henüz. Şimdi de pilonidal sinüs ameliyatımın dikişlerinin yerinde hsyvan gibi bir şey çıktı. Çıban mı iltihap toplanması mı bilmiyorum, çok güzel acı veriyor. Doktora göstermem gerek.

Bir de ne var? Pazartesi gününe sınavlarım başlıyooor! Ay ne tatlı ya.

YEMİN EDİYORUM SON 3 YILDIR SINANIYORUM.

Sakin ol!

Sinirlenmemem lazım benim. Sinirlenince gözüm öyle hızlı dönüyor ki hiçbir şeyi göremiyorum. Önüme geleni kırıyorum. Bazen elim bile çarpıyor.

Özellikle o karşımdayken böyle olmasına çok üzülüyorum... Kendime kızıyorum ve al sana işte kısır döngü.

Yaşlı teyzelere çok üzülüyorum ben

Bugün Seğmenler Parkı'nda otururken yaşlı bir teyze geldi yanımıza. Kalem satıyormuş... Kalem almayınca fala balmayı teklif etti,çok güzel fala baktığını söyleyerek. Benim de otobüse bile binecek paramın olmadığını düşünürsek,ona bir şeyler verememem normaldi.

Sonra teyze gitti. İnsan insan dolaştı. Ona buna kalem satmaya çalıştı. Önüne gelenle konuşmak zorunda kaldı. Çok da kralın giyinmişti. Hava soğuk çünkü.

Düşündüm... Anneannemin ya da babaannemin bu şekilde insan insan dolaşıp para kazanmaya çalıştığını... Ne korkunç! Kıyamam ki ben onlara!

Şükrettim...

Üzüldüm.
Üzülüyorum.
Onlar çalışmasın ya... Kimse yok mu yardım edecek?

Param olsa hepsine birer ev alır, her ay da yardım yapardım.