Yağmur değil de, kar yağdığı vakit, mutlulukla doluyor yeryüzü sanki.
Bir kere huzur veriyor beyaz rengi. Sonra, kapatıyor insanlığın bıraktığı kirleri. Her taraf bembeyaz, tek renk, tertemiz.
Bundan sanırım huzurla dolmamın nedeni.
İş yerimin mevkisi, henüz kentleşmeye başlayan, gecekonduların daha yeni yeni yıkılmaya başlandığı bir semtte bulunuyor. Etrafta yarı yıkık binalar, çer çöp, pislik, duman, ölü hayvanlar, hayvan pislikleri var kar yokken. Ama kar örtünce üstlerini, belediye sanki temizlemiş gibi geliyor. Pencereden baktığımda daralmıyorum kirlilik yüzünden.
Kar beni ekstra heyecanlandırıyor sevgili okur.
Bir Akdeniz şehrinde büyüdüğümden sanırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konu hakkında bir şeyler söylemeyecek misin?