Her şey çok güzel gidemezdi ki zaten!

Kuzenim, yarına köpeği Mersin'den getirebileceğini söyledi. Hemen heyecanla Mine ablayı aradım!

Dün bir kalabalık varmış orada, o sırada benim köpek ve annesini çalmışlar. Zaten Mine ablanın "Aaa Gizcim" diye telefonu açmasından bir şey olacağı belliydi.

Gözlerim doldu.
Sesim titremeye başladı.
Bolca yutkunarak belli etmemeye çalıştım. Sonra da hemen kapattım zaten.

İkimiz de 27 Nisan'da doğmuştuk. 25 yıl arayla da olsa... Her gün hayaliyle uyuyordum. Her hayvan görüşümde o aklıma geliyordu. Mutluluktan kendimi sıkıyordum... Bir sürü petshop'tan yatak, tarak, tasma, şampuan, yemek araştırmıştım bir de... Beraber yürüyeceğimiz yerlere bakıyordum, ben de onunla spor yaparım diyordum. İsmini bile arkadaşlar arasında geçiriyordum. Daha hiç dokunamadığım köpeğime isim bile bulmuştum. Köpeğimi buldum diye, hayvan sahiplendirme gruplarının bildirimlerini bile kapatmıştım...

Kahroluyorum şu an ya.
Of.