Beni, uykumdan kimse uyandıramazdı. Hele ki telefona bakmak için asla! O kadar derin uyurdum ki, telefonun çaldığını duymazdım, hatta bazen meşgule alıp tekrar uyurmuşum.
Arkadaşımın törene geç kalmasına sebep olmuştum bir keresinde de. Alarm çalmış. Sen kalk, ta telefonun başına git, alarmı sustur ve geri yat.
Şimdi ise, hayatımdaki kadın sayesinde çok hafif uyuyorum. Her an "ya ararsa?" diye heyecanla beklemekte oluyorum. Sanırım. Çünkü her telefonum çalışında pat diye uyanıp açabiliyorum.
Bugün de bunu fark ettim işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konu hakkında bir şeyler söylemeyecek misin?