Kendimi ağlatınca, can sıkıntım da gözyaşlarımla beraber havaya karışıyor, buhar olup gidiyor. Dün güzel ağladım. Gitar çaldım, söyledim; söylerken hissettim ve ağlamaya başladım bir güzel. Büyük oranda rahatlattı. Tabii hâlâ biraz var.
İş yerinde gülmek zorunda olup içimde hissettiklerimi bastırmaya çalışmak çok yorucu. Kafamı işe veremiyorum, duygularımı dağıtamıyorum.
Bu akşam biraz daha ağlatacağım kendimi. İçim dışıma çıksın, o derece ağlamak ve artık bitsin istiyorum. Kendime kötü davranacağım bunu yaparken de. En acı gerçekleri suratıma vuracağım. Kendime acımayacağım. Canım yandıkça acıtmaya devam edeceğim ve bunu zevk alarak yapmayacağım. Hak ettiğim için yapacağım.
Başıma bir bokluk geliyorsa, ben kırılıyorsam, yanlış yapıyorsam bunu hak etmişimdir. Hiç yumuşak davranmaya gerek yok. Kendimi sevmiyorum. Sever gibi yapıp zaman zaman kandırıyorum ki çökmesin.
Umarım bir gün kendimi severim ve bundan hiç vazgeçmem.
Umarım bir gün birisi de beni sever ve bundan hiç vazgeçmez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konu hakkında bir şeyler söylemeyecek misin?