Gel Gel, Bir Daha Bırakmayacağım, Tamam

Eveeet, antidepresana yeniden başlamış bulunmaktayım sevgili okur. Bir daha da bırakmayı düşünmeyeceğim, çünkü iyileşmiyorum. İyileşilmezmiş zaten. Terapi ya da ilaçla, ruhsal durumun etkileri dengelenmeye çalışılırmış.

Her doktor farklı bir şey söylüyor babasını satayım!

En son memlekete gittiğim günlerde yaşadım anksiyetemin zirve noktasını. Yılda 2 kere (geçtiğimiz yıl, yılda bire ve bu yıl da iki yılda bire düştü) tiroit ultrason kontrolü yaptırıyorum. Kan tahlili falan yapıyorlar. 2016 yılında boynumun solunda önde lenf şişliği vardı. Tam bu 15 Temmuz zamanlarında olmuştu hatta, çok iyi hatırlıyorum, Fethiye'deydim. Memlekete gidince hemen doktora gittim, ultrason ile baktılar. Lenf noduymuş.
Ara ara şişer inermiş bunlar. Bazen inmeyebilirmiş de. Sürekli enfeksiyon geçirenlerde kolay kolay inmezmiş. İlk doktor kontrol ettirmekle ilgili bir şey söylememişti. İkinci doktora Ankara'da gittim. Yıllık kontrol yapıp takip edelim, bu küçülmez, büyür ya da yerinde kalır dedi. Üçüncü doktor ineceğini söyledi. Tiroit doktoruma da bunları söylediğim için her tiroit ultrasonunda o lenf noduna da bakıyorlar ve ebatını not ediyorlar. Geçtiğimiz yıl, tiroit nodüllerim kayboldu (sanıroyum ki diyetin ve girdiğim makinenin etkisi büyük)  ve lenf nodu da yok denildi. Ben inanmadım, çünkü elime geliyor yani aynı şekilde. Sorun etmedim. İLaç kullandığım zamanlardı bunlar. Bir de o zamanlar çalışıyordum. Sevgilim vardı. Yaşadığım evi seviyordum.

Bu yıl kontroller geldiğinde bir telaş başladı bende. İlacı bırakalı neredeyse 1 ay olmuştu. Hayatım pek düzende de gitmiyordu. Dolayısıyla her şey üst üste gelecekmiş gibi düşünüp panikledim. İşimden ayrıldım, evimden ayrıldım, eşimden ayrıldım. Bir de salak gibi antidepresanı bıraktım. Halbuki iyi hissettiğimi düşünüyordum. Doktor da onaylamıştı. Kendi başıma karar vermedim. 3 ay boyunca dozaj azaltarak ilerledik. Neyse. Son kontrolde doktor rapora yazmaya bile gerek duymadı bu lenf nodunu. Minnacık, korkulacak ve takip gerektirecek bir şey değil dedi. Ebatını sordum, öncekilere göre büyümüştü ama yine de sorun etmemem ve kafama takmamam gerektiğini kendime anlattım. Bu etki sadece 4 gün sürdü. Memlekete gittiğimde birden dank etti!

Bu büyümüş ki, neden sorun etmiyorum ben bunu? Sorun etmem lazım! Kontrol ettirmem lazım. Bence doktor baştan savdı beni. Ya bir şey varsa? Geç kalmamam lazım. Doktora tekrar gitmem lazım. Ama gerek yok ya, işte bak adam ultrasonda görüp de sorun etmedi yani, ben neden edeyim şimdi tekrar? Bunlar hep benim anksiyetenin etkisi, başka bir şey değil. Kendime gelmem lazım. Tamam tamam doktora gitmiyorum.

Bir gün sonra, kafayı yemek üzereydim. Teyzem kahvaltıya davet etti, ama o kahvaltıyı nasıl yaptım, günümü orada nasıl geçirdim bilmiyorum. Etrafıma çaktırmamam lazım diye içimde patlattım. Nitekim gece oldu ve annemi uyandırıp hemen ilk güne randevu aldırdım. Doktora gidene kadar bir gün daha geçti ve ben sadece uyumak istedim, düşünmemek için. Yoksa sadece kötü şeyler düşündüm ve iyi şeyleri aklıma getirdikçe daha da kötü düşünmeye başladım. Beynim iyisavar gibi çalışıyordu. Ertesi gün üniversite hastanesine KBB doktoruna gittim. Doktor ultrasona bile gerek duymadı. Şikayetimi dinledi, korkarak her şeyi anlattım, biraz da abarttım ki daha çok ilgilensin diye (bunu aile hekimim önermişti), muayene etti. Alerji ilacı ve bir antibiyotik verdi.

Rahatladım.

Ama nasıl rahatladım.

Tüm aileyi ayağa kaldırmıştım çünkü. Belli etmemeye çalışsam da ediyordum bir şekil. Annemle babam bir an önce tekrar psikiyatra gitmemi söylediler. Ankara'ya döndüm ve psikiyatra tekrar gittim. Halbuki 1 ay öncesinde gitmiştim ve ilaca başlamıştım. İlacın hiçbir etkisi olmamıştı. Psikiyatrla konuşunca ilacın dozunu arttırdı. Prozac 40 mg kullanıyorum şu anda. Sanki biraz daha olsun rahatlamış gibiyim ama yine ara ara aklıma hastalık düşüncesi geliyor. Son psikiyatr da hipokondriyazim olabileceğini söyledi. BITCH YOU SAY?! Prozac ne kadar işe yarar bilmem ama etkisi olmazsa bir başka doktora gideceğim.

Bundan sonra da "ay ilacı kullanalı 15 yıl olmuş, artık bıktım, doktora gideyim de bırakayım" gibi saçma salak cümleler kurmamaya çalışacağım.

Hoş geldin bahar la la la...