Ne yapayım?
Neyi anlatayım?
Bir şey anlatmaya kalksam samimiyetsiz ve yalancı oluyorum.
Bir şey anlatmasam şımarık oluyorum.
Anlatacak çok şeyim var, dertliyim. Ama bunların hiçbiri sizin için dert değil. Bunların hiçbiri daha önce konuşulmamış şeyler değil.
Çözüldü diyorum, değişecek bir daha öyle hissetirilmeyeceğim diyorum; yine aynısı oluyor.
Ben kalkıyorum, sen uyuyorsun; uyan diyorum, hayır diyorsun, yalnız kalıyorum sanki tüm hafta yetmiyormuş gibi; geliyorsun, uyuyorsun, iki kelam etmek istesem yorgunsun haklısın, uyanıyorsun yanına çağırıyorsun, geliyorum, sen kalkıyorsun hemen, "e çağırdın?" oluyorum; sen yiyorsun,ben ondan yemek istemiyorum, azar işitiyorum. Sarılıyorum, sıkılıyorsun; öpüyorum, uyuyorsun; sırnaşıyorum, kaskatı kesiliyorsun: "Hareket etmezsem gider; laf edersem ağlar, hiç çekemem."
Zorunda kaldığın için bir şey yaptığında kendinden nefret edersin. Biliyorum. Susmam için de elime bir şey verirsin, ben onunla 1 hafta yetinir, seni rahat bırakırım, kafanı dinlersin. Sırf zırlamayayım diye kendin olmazsın.
Ama boş ver, ben anlatmayacağım. Bunun için samimiyetsiz, yalancı, şımarık oluyorsam da olayım.
Suçlu ben olayım. Yeter ki sen temiz ol, yeter ki senin vicdanın rahat olsun.
İte kaka da olsa, mutlu olmasa da, aşk yoksa da gidiyor işte... Gerisini n'apacaksın?
Susmakta iyidir.. Kaybetmemek için açılmış bir kalkan..
YanıtlaSil