Yazacaklarım size saçma sapan gelebilir. "Antidepresanı bırakmanın etkisidir o" diyebilirsiniz. Doğru olabilir de.
İnsan, annesi babası onu çok severken neden başka birisinin daha sevgisine ihtiyaç duyar ki? Neden yetinemez?
İnsanların çok yanlış yaptığı bir şey var.
Tamam hadi yetinmeyip sevdiniz ve karşılığını da bir süre gördünüz diyelim.
Neden onu zirveye oturtursunuz?
Neden geri kalan her şeyi onun altına dizersiniz?
Diğerleri daha önceden vardı, sonradan geleni onların altına koymanız gerekmez mi?
Aile, arkadaş, iş, sonradan gelen vs diye gitmesi gerekir.
Aksi halde çıt diye kırılmanız çok yakındır. Çünkü zaten en başta, sevgi aramakla yanlışa ilk adımı atmıştınız. Çatırdamaya başlama noktasıydı o.
Bu sıralamayı düzgün yapan, kazanır. Yapamayan, paramparça olur ve müstahaktır da.
Genelde de sizin o zirveye oturtturduğunuz zat, bunu yapar.
Sevgiyi göstermek diye bir şey var. Bunu yapmayın. İçinizde tutun. Kakanız geldiğinde hemen salıyor musunuz? Hayır. Onun gibi işte, azcık tutmasını bilin. Çünkü o çıktığı anda, etrafa bir götüne takmama havası doluyor.
Neden?
Sen kendi ağzınla söyledin.
Mesela; senin için başlangıç, onu görme anındır ya; onun içinse eskiyi kenara koyabilmedir bu.
Farkı gördünüz mü?
Birisinin başlama noktası tam karşısında olanken, diğerinin başlama noktası hemen arkasında olan.
Sevgi belki de o kadar güzel bir şey değildir ya.
Parçalanmaya atılan ilk adımdır belki de?
Kötüye giden ilk basamak...
Fazlasına gerek yok. Kararında olsun. Hatta kararından daha az olsun.
İnsanlara da o kadar çok değer vermeyin. Gerek yok. Kendinize verin o değeri. İnsanı değil de hayvanı, nesneyi, işi sevin mesela. İnsandan 1 yarar geliyorsa, 10 da zarar geliyor çünkü.
Hümanist düşüncelerimi bugün bırakıyorum, çünkü ben artık bana atılan tekmelerden, tokatlardan, sopalardan bıktım! Üzülmekten, düşünmekten sıkıldım! Her sözümün, her hareketimin hakaretle karşılanmasından usandım!
Bir köpek size bunları yapabilir mi?
Ya da resim yapmak sizi böylesine kırabilir mi?
Ne yapıyorsa insan yapıyor.
HEM DE SİZİN O TEPEYE KONDURDUĞUNUZ İNSAN.
Ama suç sizde. Hiç üzülmeye kalkmayın.
Sevdiyseniz de, en üste koyduysanız da iş işten geçti. Geri alamazsınız hiçbirini.
Buna kalkıştığınız anda, tam ayağın ortasına gelen top gibi tekmeyi yersiniz!
Her şeyden hem de.
Çok doğru bir anlatım olmuş elinize sağlık. Doğrusuda bu olmalı herkes yerini bilmeli ve hak ettiği kadar sevilmeli diye düşünüyorum fazlası şımarıklık ve kalp kırıklıklarıyla geri dönüyor...
YanıtlaSil