Büyüdün!

Artık:

Sırtın ağrıdığında kimse sana "kıyamam" demeyecek.
Belin ağrıdığında "Ağır kaldırmasaydın sen de.", ya da "İyi olmuş, hareket etmiş oldun işte." diyecek.
Kimse seni iyi bir şey yaptığında takdir etmeyecek.
Her tarafın acıya acıya fedakarlık yaptığında anlayışlı davranmayacak...
Hatanın sende olmadığı yerlerde yalan söylediğin iddia edilecek.
Yapmak istediğin şeyleri değil, yapmak zorunda olduğun şeyleri yapacaksın.
Koruyucu meleğin yok, her şey için savaşıp SEN kazanmak zorundasın.
Yardımcıların yok, kendi başına yapacaksın.
Bir kalabalıkta, arka taraflarda kaldığında "Gel, sen miniciksin, önde dur." demeyecek.
"Benimle doktora gelir misin?" diyeceğin kimse olmayacak. Tek başınasın.
Sözün dinlenmediğinde annene şikayet edemeyeceksin. Sesini yükseltip SEN kabul ettirmek zorundasın.
Her istediğini elde edemeyeceksin.
Mutluyken susturulacaksın, taşkınlık yaptığın söylenecek.
Sinirlendiğin zaman dışlanacaksın,nedeni araştırılmayacak.
Aynı anda bir sürü şey üst üste gelecek ve şikayet edemeyeceksin.
Bir şeyleri yapamadığın zaman, tekrar denemene izin verilmeyecek ve beceriksiz damgası yiyeceksin.
İnsanlar seni üzecek ve büyüyünce unutmayacaksın.

Büyüdün çünkü. Acımasızlaştı dünya senin için. İnsanlar kötüleşmeye başladı sana karşı. Sen de kimseye kendinden çok değer vermemen gerektiğini öğrenmelisin artık. Ve asla kimsenin, sana senin verdiğinden çok değer vermeyeceğini de.