Ağzıma sıçan bir iç sesim var...

Bunca yıl bekledin,uğraştın,değiştin ama seni kimse ----------. Bundan sonra da değişmeyecek bu. Kalın kafana sok ve ağla şimdi. Tüm göz yaşını dök,tek damla dahi kalmasın. Bir daha da bu konuyu açma. Bu değişmeyecek çünkü. İçindeki o ufacık ışığı da söndür artık. Hiç umudun olmasın. Hiçbir ihtimal bırakma içinde...
Tüm "ya olursa"ları çıkart,yak.
Bu yönden hep eksik olacaksın. O boşluk hep olacak orada.

İlk anlarda acıtacak,içeceksin,hüzünlü parçalar dinleyeceksin ama sonra alışacaksın ve artık üzülmeye gerek duymayacaksın... "Üzülmeye gerek duymayacaksın." Çünkü salakcığım, gerçeği değiştiremezsin.

Hadi hoşça kal şimdi.