12 Ocak 2020 Pazar

Saçmalıyor Ruhum

Geçtiğimiz pazar arkadaşımın kafesine oturmaya gittik yakın arkadaşlarla. Her şey çok güzeldi. Ne oldu bilmiyorum, birden uyku bastırdı, ellerim ayaklarım titriyor, kalbim hızlı hızlı çarpıyor, ayaklarımda derman yok, midem bulanıyor, başım dönüyor, bir gülüyorum bir susuyorum. O gün, yanımdaki arkadaşlar alışverişe, gezmeye falan da götürdü beni. İyice kötü oldum. Oturduğum yerde bayılıp kalacakmışım gibiydi. Neyse, eve geldik. Saat 20.00'dee yatağıma geçtim uyumak için ama bir türlü uyuyamadım. Döne döne saati 3 etmişim! Ertesi güne de psikiyatra randevum vardı, erken kalkmam gerekiyordu. Uyumak için uyku sesleri açarım ve 15 dakika dolmadan dalarım hep. O bile fayda etmemişti o gün. Zaten gece sürekli uyandım, sürekli sesler duydum sanki. Kalbim güm güm, kasılıyorum, titriyorum, "Her şey çok güzel, sen sağlıklısın, mutlusun, sakinsin." desem de defalarca, hiçbir faydası olmadı. Öleceğimi düşündüm. O an gidiyordum sanki. İğrenç bir his! Bitsin de kurtulayım istedim, derken dalmışım tekrar.



tranko-buskas-20-draje-1

Doktora gitmeden hemen önce böyle bir şey yaşamam da şans oldu, anlattım hemen. Prozac etkisini hemen göstermezmiş. En az 2 ayda etkileri belli olurmuş, o nedenle devam edelim dedi ve yanına Tranko-Buskas verdi. Günde en fazla 2 kez iç ama kötü hissetmezsen 1 içebilirsin, ya da hiç içmeyebilirsin de, dedi. O ilaç gerçekten mide bulantımıi, baş ağrımı, gerginliğimi dindirdi. 2 gün kullandım sadece. Gerildikçe kullanmayı düşünüyorum.

O geçen pazar günü (5 Ocak 2020) yaşadığım durumu bir daha asla yaşamak istemiyorum. Ben artık daha değerliyim gözümde. Öz şefkatimi geliştiriyorum. Bunun için okumalar yapıyorum. Geçmişi geçmişte bırakmak, geleceğe çok takılmamak ve ânı yaşamak önemli. Şu anı yaşamalıyım.

Okuyor olduğum iki kitap var:

31papcivzml._sx319_bo1204203200_ 41gh5d0jcxl._sx321_bo1204203200_

Bitirince yorumlarımı yazacağım.

Geçen haftalarda Pembe Fili Düşünme'yi okumuştum, hoşuma giden bir farkındalık yarattı. Kendimi sevmiyormuşum ben. Kendime çok acımasızmışım. Kendine acımacız doğrularla yaklaşan bir insan, çevresindekilere de öyle yaklaşmaz mı? Kendini sevmeyen bir birey, bir başkasını nasıl sevsin?