Nasıl hissettiğini de bilmeli.
Yalan söylememeli.
Mış gibi yapmamalı...
Önce, artık yönetmekten bıktığını ve yönetilmek istediğini söylüyorsun. Seni yönlendirmeye kalkınca, hayır diyorsun. Yönlendirmeyince yine "Ben artık yönetmekten bıktım! Biraz da sen karar ver, sen yön ver." diyorsun.
Sen yöneten olmak istemediğine emin misin?
Yoksa sadece sevdiğin kişilere mi izin veriyorsun?
Sevmediğin kişiler umurunda olmadığı için, önce böyle söyleyip sonra da tersini yapıyor olabilir misin? Yani bu, sen karşındakini sevmediğin için olabilir mi?
"Bak ne güzel plan yapıyor, beni de çağırıyor. İşte bunu istiyorum." diyorsun. Eyvallah, deyip aynısını yapıyorum. Sonrasında gelmek istemediğini belirtiyor, ya da yanına başkalarını da çağırıyorsun.
Senin tüm bu tavrın, adamına göre olabilir mi?
Seni yönetmesine izin verdiklerin, sadece sevdiklerin olabilir mi?
Yani, yine SEN yönetiyor olabilir misin?
Çünkü buna yine SEN izin veriyorsun.
Zaten bu yüzden kaybetmiyor mu insan?
Birisi SEN derken, diğeri BEN diyor.
Mutlu olmak için önce BEN demek gerekli. Her şeyin merkezine kendini koyacaksın sayın okur.
Sen sevdiğin için birlikte olacaksın, sen istediğin için sevişeceksiniz, sen izin verdiğin için yönlendirileceksin. Her şeyi yapan sen olacaksın. Yani her zaman BEN diyeceksin. Benim gibi salaklık edip "önce sen" demeyeceksin.
Bir de ne istediğini bileceksin.
Üçüncü bir kişi için başlamayacaksın bir işe. İki kişi için başlayacaksın. İki kişilik bir işe üçüncüyü katıp da bu ikiliden birisini üzmeye ne hakkın var?
