Kış ayında bir hafta sonuydu. Babamın bana yeni aldığı koltuğu sobanın önüne çekip hava kararana kadar Harry Potter ve Felsefe Taşı kitabını okudum. Hayatımda ilk defa bu kadar uzun süre, başından hiç kalkmadan kitap okumuştum. Benim için kocaman bir olaydı; hatta günlüğümde bile yazar o gün.
İlk filme tam olarak 9 defa gittim! O zamanlar bende bilgisayar yok, VCD oynatıcı yok, hatta VHS oynatıcı bile yok. Dolayısıyla bolca sinemaya gidip, her saniyesini beynime işlemiştim. Sonra çıkartma albümleri ve posterleri çıktı. Bardakları, kalemleri, defterleri satılmaya başlandı. Hepsinden aldım tabii! Bardakların hepsini kuzenlerim veya misafirler kırmıştı. İçimdeki burukluk, kalbimin kırılması kocaman bir şeydi. Çünkü bardakların üzerinde filmden sahneler vardı ve her su içişimde beynimde tekrar oynuyordu film.
Sonra, çıktıkça diğer kitaplarını okudum, filmlerine yine birden fazla kez gittim ama bu sefer VCD alıp bilgisayarımda da izledim. 2001'de almıştım ilk bilgisayarımı. Derken derken, benim koleksiyonum büyüdü ama ailem bu durumdan memnun değildi tabii. Hayal dünyasında yaşamak için fazla büyümüştüm onlara göre. Neyse ki bir süre sonra unuttular, ben de saklayarak yaşadım. Harçlıklarımla çıkartma kitapları, dergiler vs aldım, göz önünde bulundurmadım.
Sonra eBay girdi hayatıma ve Harry Potter ile ilgili daha çok ve orijinal şeyler almaya başladım. Cübbe alamadan PayPal kapandı ya, en çok ona üzülürüm.
Fiyatı düşsün diye beklerken...
Sonra heyecanım azaldı. E görmedikçe unutuyorsun sevgili okur. Ara ara Harry Potter manyağı arkadaşlarımla konuşurken yeniden hortluyordu heyecanım ama eskisi kadar çok değildi, çünkü yeni bir şey çıkmayacaktı ve o büyülü dünya sona ermişti, yeni haberler almayacaktık.
Bu yıl, yıllar sonra bir kitap daha çıktı! Harry Potter ve Lanetli Çocuk. Hemen ön siparişini verdim. O heyecan yeniden başladı! (E bir de Fantastik Canavarlar filmi gelmişti.) Kitap gelir gelmez okumaya başladım ama kıyamadım. Bitmesini istemedim. İki üç sayfa okuyup kapatmaya çalıştım. Ama kitap da tiyatro senaryosu olduğu için hemencecik bitecek gibi duruyordu. Üç hafta kadar dayandım. Olmadı. Dün gece bir çırpıda bitti! Hayaller kurmaya yeniden başladım. Rüyamda bile gördüm!
Keşke filmi de çıksa... Ya da tiyatrosunu izleyebilsem...
Keşke hiç bitmese.
Keşke o dünyada yaşayabilsem...
