senin için sigarayı bırakacaktım ben. hazırdım. o derece bağlanmıştım sana.
bu da benim lanetim sanırım. hiçbir zaman karşılığını alamadım sevgimin. tokadı yedim hep. bundan sonra ne olur bilinmez ama biraz daha devam ederse umudumu yitircem artık.
işte bu yüzden ilişki istemiyordum ben. bu yüzden kafam yerinde değilken birlikte oluyordum hep. ayıldığımda unutuyorum en azından ne hissettiğimi.
bu seferkinde uyanıktım. kendimdeydim. kaptıracağımı biliyordum. sevgiyi hep istiyordum çünkü. çektiğim acı korkutuyordu sadece. ya yine aynısı olursa?
oldu.
neden hep karşılığını bulamayacağım sevgileri seçiyorum ben? neden hep önce güzel giderken, çok kısa bir süre sonra bozuluyor? neden hep karşılıksızdı blogger? kader,neden böyle bir yol çizdin bana?
sen sen ol sakın aşık olma. aşkın sonu hep hüzün ve acı oluyor çünkü. bir taraf daha çok seviyor hep.
ilişki istemiyorum dedim sana ama bu seni görmeden önceydi. sen taksiden indin ya... o anda bitti benim için her şey,herkes... sadece sen olacaktın. öyle de oldu. senden sonra kimseyle birlikte olamadım... kimseye bakamadım... kimseyi düşünemedim... başkasını istedim çünkü o zaman sana aşık olmazdım,dolayısıyla acı çekmezdim. ama söz geçiremedim. bağırdım,çağırdım,yırtındım, çok uğraştım, dinletemedim.
seni çok sevdim be seni... sesine, gülüşüne, konuşmana, konuştuklarına, omzuna, karnına, hareketlerine,bilgine bağlandım.
aynı kulvarda değilmişiz. öyle söyledin. sen de sadece zaman geçirmek istiyormuşsun sadece. nereden bilecektin benim sana zincirleneceğimi? benimle görüşmeyi bırakmazsın değil mi dedin. bırakmam merak etme. acımı içime atarım,hiç de belli etmem kimseye. dilimin ucuna gelir ama yutarım.
bilemiyorum, belki de ahını aldım ilişkilerimin...
ağladım.
ağlıyorum.
gözlerim şiş, göremiyorum etrafımı.
ama geçecek.
hiçbir yara kalıcı değildir blogger.
bu da geçecek.
yeni acılarla karşına geleceğim...