25 Haziran 2014 Çarşamba

Hayirlisini istiyorum

Hani "hadi bir dilek tut" anlari olur ya. Ne bileyim dolunaydir, kapatilmis kahve fincaninin tabaktan kaldirildigi andir, yildiz kayar, kandil olur, gozunden kirpik alirlar vs.
Aklimdan hep seni istemek geciyor.
Tam seni isteyecek oluyorum, mantigim depar atiyor: "Lan tamam onu istiyorsun da, hadi diyelim geri geldi, ayni seyleri tekrarlamayacagi ne malum? Ya yine kirarsa her parcami? Hadi diyelim yapmayacagina soz verdi, eskisi gibi olabilir miyiz? Olamayiz ki, benim aklimda hep o dusunce olur."
O anda vazgeciyorum seni istemekten.
Her ne kadar istemesem de.
Sonra "hayirlisi olsun" diyorum. Hayirlisi bana donmense, dön; hayirlisi baskasini sevmemse, seveyim; hayirlisi aci cekmemse, uzuleyim.
Seni cok istiyorum.
Bir o kadar da istemiyorum.

24 Haziran 2014 Salı

Anlamaliydim

beni kaybetme korkunun olmadigini, sana kalbimin rahatsiz oldugunu soyledigimde aldiris etmemenden anlamaliydim.
senden ayrildiktan sonra kalbim daha cok agrimaya baslamisti. ukraynadayken sol gogsumde agri var demistim ya, megerse o kalp agrisiymis. kalbimdeki sorun tek basina buyuk bir sey degil belki ama vucudumdaki iltihabin kalbimi oldukca kotu etkiledigini, hatta iltihabi yok etmezsem kalp romatizmasi olup olme tehlikem olabilecegini soyledigimde, bana duygu somurusu yapmamami soylemistin. bir bocekten bile daha degersizmisim gozunde. simdi anliyorum... ve hala senin beni degil de, benim seni dusunuyor olmama o kadar cok kiziyorum ki.  buyuk haksizlik.

7 Haziran 2014 Cumartesi

Yanıldın

"Ama biliyorum, zamanla elimden uçup gideceksin."




Hayır, ben senin elinden hiç uçup gitmedim...

Sen beni sokağa terk ettin.
Bir de, konuştuğum insanlara dikkat etmemi tembihledin, bıraktığın yerin sokak olduğunu bilmiyormuşsun gibi.
Hiçbir şeyi umursamadım; kanatlarımı kopardılar. Sen de ne zaman beni görsen, bir köşede korkarak oturduğumdan fark etmedin tabi kanatlarımı.


Şimdi beni terk ettiğin sokağın yanından geçiyorsun sürekli.
Farkında değilsin, olmayacaksın da, ama ben hala terk ettiğin yerde başım aşağıda bekliyorum.

Hiçbir şeyi...

İlk zamanlarda öğrenmiştim ruhsuz olduğunu. Sonrasındaysa kendini nasıl güzel bir role soktuysan demek ki, senin beni hiç salmayacağına inanmıştım.
Beni avucunda tutmanın nedeni, istediğin bir anda boşluğa fırlatabilmekmiş meğer.

Senin hakkında hep masum düşünmüştüm. Gözümle görsem de, inanmamıştım. Bir sebebi vardır, demiştim. Sen beni aptal bir canlı yerine koymamışsın, ben zaten oldukça safmışım.


Şimdi uzaklara gidiyorum. Sen de gidiyorsun. Senin için dilediğim, istediğim hiçbir şey yok.
Umarım seni bir daha hiçbir yerde görmem.

Umarım, birisi kanatlarıma bir çare bulur da yeniden uçabilirim...
Her ne kadar senin yüzünden eskisi gibi uçamayacak olsam da...

Neden?

Bir sokak üstümdeki eve gelip de beni hatırlamıyor olman nasıl mümkün?
Bundan sonra hep bir sokak yukarımdaki eve gelecek olup da beni aklının ucuna bile getiremeyecek olman NASIL MÜMKÜN?


Ben etrafıma baktığımda sadece seni görürken, senin sadece beni görmüyor olman OLASI DEĞİL ya. Olmamalı. Bir insanın kalbi bu kadar kapalı, bu kadar katı olamaz. Vicdanı bu kadar sert olamaz!

Aldatılan benim, düşünen, üzülen, özleyen benim.
Bazen düşüncelerimi, ondan özür diliyorken yakalıyorum.
Ben neden özür diliyorum?
Ben neden üzülüyorum?
Ben neden özlüyorum?

NEDEN BEN?
NEDEN HAYVANLAR GİBİ ACI ÇEKMESİ GEREKEN SENKEN, bunu ben yaşıyorum?!!

...


Beni neden unuttun be kedi?
Neden hiç özlemiyorsun?
Nasıl bir üst sokağıma gelip de mutlu olabiliyorsun?

Yakaladığımız o güzel şeyi neden parçaladın?
Suratına "NEDEN" diye o kadar uzun süre bağırabilirim ki...

6 Haziran 2014 Cuma

Nasil?

Beni hic ozlemedigine, hic merak etmedigine inanmak istemiyorum.
Nasil?
Nasil hic aklina getirmezsin beni?
Ben burada senin tarafindan 2 kez aldatilmis olmama ragmen seni dusunmekten kahroluyorken, sen nasil bir kere bile beni aklina getirmemis olabilirsin bunca zaman?



Keske o guzel seyi yok etmeseydin.
Keske bitirmeseydin.
Keske mahvetmeseydin.
Seni hala dusunuyor olduguma inanamiyorum. Nasil seni hala aklimda tutabilirim? Bu kadar mantiksiz miyim?
Aklim nerede benim?

2 Haziran 2014 Pazartesi

Ne kadar oldu?

Buyuk haksizlik.
Ben seni cok severken senin beni aldatmis olman, sevgimi hice saymis ve o guzel seyi yok etmis olman hic adil degil.

Ben senin icin aylardir goz yasi dokerken, senin baskasinin kollarinda mutlu olman, bana verdigin huzuru onda tadacak olman HIC ADIL DEGIL.
Ask, tam anlamiyla acizlikmis. Umarim sen de asik olmazsin hic. Aciz duruma dusmeyi sevmezsin bilirim. Asik da olamazsin zaten. Bir kere asik olmustun su zamana kadar. Bir de gururun vardir senin. Hic onune gecemedigin...
Seni unutmak, sandigimdan da uzun surecek anlasilan...